این روزها با رشد روزافزون شکل‌گیری استارتاپ در کشورمان کلمه‌ی شتاب‌دهنده نیز زیاد به گوش می‌خورد و بسیاری از افراد با این مفهوم آشنایی ندارند. استارتاپ و شتاب دهنده ها، دو واژه‌ای که در سال‌های اخیر زیاد در مورد آن خوانده و شنیده‌ایم. حتی این موضوع وارد کشورمان نیز شده و بعضا شاهد برگزاری گردهمایی‌های تحت عنوان استارت آپ ویکند در شهرهای مختلف کشور هستیم.استارت آپ واژه‌ای است که در سال‌های اخیر در اخبار دنیای فناوری به کرات شاهد استفاده از آن در توصیف کمپانی‌های نوپایی هستیم که راهکارهای جدیدی را برای حل مشکلات و مسائل موجود در دنیای فناوری مطرح می‌کنند. کسب‌وکارهای نوپا یا همان استارتاپ همیشه در ابتدای کار با چالش‌هایی مواجه می‌شوند. این چالش‌ها در زمینه‌های مختلف برای یک استارتاپ رخ می‌دهد و در بیشتر موارد سبب می‌شود که استارتاپ‌ها با شکست روبرو شده یا از مسیر اصلی خود منحرف شوند.

شتاب‌دهنده استارتاپ ( انگلیسی: Speed accelerator یا Startup accelerator) به اختصار شتاب‌دهنده شرکتی است که از ابتدای کار یک استارتاپ آن را تحت پوشش خود در می‌آورند و برای این کار از میان شرکت کنندگان، پس از مدتی کوتاه مورد ایده‌ای برگزیده و به عنوان استارتاپ انتخاب می‌کند. شتاب‌دهنده‌ها با سرمایه‌گذاری اولیه بر روی یک شرکت نوپا، درصدی از مالکیت آن را در اختیار گرفته و در مقابل به گردانندگان پروژه آموزش‌های لازم برای کسب موفقیت بهتر را خواهند داد.

شتاب‌دهنده، مرکزی است که امکان رشد سریع و صحیح شرکت‌های استارت‌آپی را مهیا می‌سازد. سال 2005، یک مجموعه با عملکردی تقریبا متفاوت با انکوباتورهای سنتی شکل گرفت.
این مجموعه که (Y Combinator) نام داشت، برخلاف مراکز رشد سنتی، فقط در بازه زمانی مشخص و کوتاهی به استارت‌آپ‌ها خدمات ارائه می‌کرد.عملکرد این مجموعه به این صورت بود که چند استارت‌آپ به‌صورت همزمان وارد این مرکز می‌شدند و خدمات دریافت می‌کردند و پس از گذشت چند ماه، از آن خارج می‌شدند.این در حالی بود که مراکز رشد از نظر دوره زمانی ارائه خدمات به استارت‌آپ‌ها بسیار منعطف بودند.با توجه به تفاوت‌های اساسی میان مجموعه وای کامبینیتر و انکوباتروهای معمول، این ساختار جدید را شتاب‌دهنده استارت‌آپی یا به‌صورت خلاصه شتاب‌دهنده نامگذاری کردند. به این ترتیب وای کامبینیتر، نخستین شتاب‌دهنده استارت‌آپی جهان لقب گرفت.واژه “شتاب‌دهنده ” یا به طور مشخص شتاب‌دهنده استارت آپ، امروزه به اصطلاحی آشنا و همه‎گیر در فضای کسب و کار تبدیل شده است. در حال حاضر تعداد زیادی از کشورها که جهت تقویت اقتصاد مبتنی بر فناوری که در کشور ما به اسم اقتصاد دانش بنیان شناخته شده است، به مساله تجاری سازی اختراعات و نوآوری ها می‌پردازند، توجه روزافزون به این مراکز شتاب‌دهنده‌ ها در سراسر جهان نشان از یک تغییر ساختار در اقتصاد جهانی دارد.
بصورت خلاصه می‎توان گفت شتاب‌دهنده، مرکزی است که امکان رشد سریع و صحیح شرکت‌های استارتآپی را مهیا می‌سازد. از آنجایی که تعداد قابل توجهی از صاحبان ایده‌ها و نوآوری ها از توانایی و قدرت مالی کافی و یا دانش و شبکه بازاریابی کافی برای توسعه کسب و کار خود برخوردار نیستند، شتاب‌دهنده مجموعه‌ای کامل از خدمات مورد نیاز برای رشد یک کسب و کار نوپا را نظیر منابع مالی، انواع مشاوره، فناوری‌ها و تجهیزات مختلف و همچنین فضایی را جهت استقرار شرکت نوپا در یک بازه زمانی تقریبا کوتاه در اختیار استارت‌آپ‌های نوپا قرار می‌دهد. در حقیقت اصلی‌ترین رسالت شتاب‌دهنده، تقویت یک استارت آپ (شرکت نوپا) و تبدیل کردن آن به شرکتی است که بعد از خروج از حمایت شتاب دهنده بتواند به تنهایی در بازار رقابت نموده و رشد کند.در ایران هم از چند سال پیش با رشد نقش شرکت های دانش بنیان در ساختار کسب و کار کشور، و همچنین توجه بسیاری از نهادها و تصمیم گیران به کسب و کارهای نوپا، تقریبا تمامی سازمان‌های خصوصی و دولتی فعالیتی را در زمینه کسب و کارهای نوپا و دانش بنیان آغاز کرده اند. بسیاری از شرکت ها و نهادهای سرمایه گذاری در حوزه کسب و کارهای نوپا و استارت آپ ها به نوعی یک شتاب دهنده به حساب می آیند. این مجموعه ها و سایر شرکت ها و موسسات فعال در این بخش در حال حاضر با جذب و پرورش ایده های ناب و نوآور و فناور در راستای تبدیل شدن این طرح ها به شرکت های موفق فعالیت قابل توجهی دارند.

شتاب‌دهنده، مرکزی است که امکان رشد سریع و صحیح شرکت‌های استارت‌آپی را مهیا می‌سازد. سال 2005، یک مجموعه با عملکردی تقریبا متفاوت با انکوباتورهای سنتی شکل گرفت.
این مجموعه که (Y Combinator) نام داشت، برخلاف مراکز رشد سنتی، فقط در بازه زمانی مشخص و کوتاهی به استارت‌آپ‌ها خدمات ارائه می‌کرد.عملکرد این مجموعه به این صورت بود که چند استارت‌آپ به‌صورت همزمان وارد این مرکز می‌شدند و خدمات دریافت می‌کردند و پس از گذشت چند ماه، از آن خارج می‌شدند.این در حالی بود که مراکز رشد از نظر دوره زمانی ارائه خدمات به استارت‌آپ‌ها بسیار منعطف بودند.با توجه به تفاوت‌های اساسی میان مجموعه وای کامبینیتر و انکوباتروهای معمول، این ساختار جدید را شتاب‌دهنده استارت‌آپی یا به‌صورت خلاصه شتاب‌دهنده نامگذاری کردند. به این ترتیب وای کامبینیتر، نخستین شتاب‌دهنده استارت‌آپی جهان لقب گرفت.واژه “شتاب‌دهنده ” یا به طور مشخص شتاب‌دهنده استارت آپ، امروزه به اصطلاحی آشنا و همه‎گیر در فضای کسب و کار تبدیل شده است. در حال حاضر تعداد زیادی از کشورها که جهت تقویت اقتصاد مبتنی بر فناوری که در کشور ما به اسم اقتصاد دانش بنیان شناخته شده است، به مساله تجاری سازی اختراعات و نوآوری ها می‌پردازند، توجه روزافزون به این مراکز شتاب‌دهنده‌ ها در سراسر جهان نشان از یک تغییر ساختار در اقتصاد جهانی دارد.
بصورت خلاصه می‎توان گفت شتاب‌دهنده، مرکزی است که امکان رشد سریع و صحیح شرکت‌های استارتآپی را مهیا می‌سازد. از آنجایی که تعداد قابل توجهی از صاحبان ایده‌ها و نوآوری ها از توانایی و قدرت مالی کافی و یا دانش و شبکه بازاریابی کافی برای توسعه کسب و کار خود برخوردار نیستند، شتاب‌دهنده مجموعه‌ای کامل از خدمات مورد نیاز برای رشد یک کسب و کار نوپا را نظیر منابع مالی، انواع مشاوره، فناوری‌ها و تجهیزات مختلف و همچنین فضایی را جهت استقرار شرکت نوپا در یک بازه زمانی تقریبا کوتاه در اختیار استارت‌آپ‌های نوپا قرار می‌دهد. در حقیقت اصلی‌ترین رسالت شتاب‌دهنده، تقویت یک استارت آپ (شرکت نوپا) و تبدیل کردن آن به شرکتی است که بعد از خروج از حمایت شتاب دهنده بتواند به تنهایی در بازار رقابت نموده و رشد کند.در ایران هم از چند سال پیش با رشد نقش شرکت های دانش بنیان در ساختار کسب و کار کشور، و همچنین توجه بسیاری از نهادها و تصمیم گیران به کسب و کارهای نوپا، تقریبا تمامی سازمان‌های خصوصی و دولتی فعالیتی را در زمینه کسب و کارهای نوپا و دانش بنیان آغاز کرده اند. بسیاری از شرکت ها و نهادهای سرمایه گذاری در حوزه کسب و کارهای نوپا و استارت آپ ها به نوعی یک شتاب دهنده به حساب می آیند. این مجموعه ها و سایر شرکت ها و موسسات فعال در این بخش در حال حاضر با جذب و پرورش ایده های ناب و نوآور و فناور در راستای تبدیل شدن این طرح ها به شرکت های موفق فعالیت قابل توجهی دارند.

شتاب دهنده ها شرکت هایی هستند که برای رشد ایده های جدید سرمایه گذاری می کنند. آنها به صاحبان ایده ها و استارتاپ ها کمک می کنند تا بتوانند تعریفی صحیح و نمونه اولیه مناسبی از کالا و یا خدماتی که قصد نوآوری در آن صنعت را دارند ارائه دهند. آنها همچنین در تعیین هویت مشتری های هدف و تامین منابع نظیر سرمایه و نیروی کار به صاحبان ایده ها یاری می رسانند. برنامه هایی که شتاب دهنده ها ارائه می دهند معمولا از لحاظ زمانی محدود هستند و در اکثر مواقع این بازه زمانی در حدود ۳ ماه می باشد و سعی میکنند در این بازه زمانی با فراهم آوردن اندکی سرمایه و محل کار و امکانات برای صاحبان ایده ها به آنها در رسیدن به هدفشان کمک کنند.شتابدهنده های استارتاپ همچنین در طول هفته کلاس های آموزشی برای صاحبان ایده ها و اعضای تیم تدارک می بینند. در واقع یکی از بزرگترین فرصت هایی که در این مدت زمان کوتاه نصیب صاحبان ایده ها می شود ارتباط و اتصال آنها با شبکه ایی از متخصصین، کارآفرینان، فارغ التحصیلان رشته های مدیریت کسب و کار، سرمایه گذاران و همینطور مدیران شرکت های دیگر می باشد. معمولا بعد از پایان این دوره زمانی، صاحبان ایده ها به همراه تیم خود در یک مجلس مجلل و باشکوه و در حضور تعداد زیادی از سرمایه گذاران به معرفی و نمایش طرح های خود می پردازند.
چالش‌های رفتاری، مالی، فکری، بازارشناسی و شناسایی درست هدف از برجسته‌ترین مشکلاتی هستند که کسب‌وکارهای نوپا با آنها روبرو می‌شوند. این چالش‌ها قابل برطرف شدن هستند ولی در بیشتر موارد سبب میشوند استارتاپ‌ها با شکست روبرو شوند. بیشترین دلیل تأثیر چالش‌های موجود در شکست سریع استارتاپ‌ها عدم تجربه‌ی کافی و نبود حمایت کننده است.هر چند برخی از افراد فکر می‌کنند عدم حمایت مالی می‌تواند مشکل بزرگی برای یک استارتاپ باشد اما تجربه این را نشان داده است که هر چند مشکلات مالی جرقه‌ای برای آغاز پروژه شکست استارتاپ‌ها است ولی مشکل عمده عدم حمایت و تجربه در زمینه‌های فکری، بازارشناسی، پیداکردن هدف و مواردی از این دست است.